Τη μέρα που δε θα θυμάμαι τίποτα
Σάββατο 21 Απριλίου 2007
Έμεινε μόνο η αίσθηση δαχτύλων στα μαλλιά και της ανάσας στο πίσω μέρος του λαιμού. Το σχήμα στο σεντόνι απ’ τα κορμιά σαν κουτάλια στο συρτάρι και η αρμύρα απ’ τον ιδρώτα στα χείλη. Αμυδρά...
Posted by nosyparker 10:37 π.μ.
Ετικέτες Προσωπικά
0 Comments:
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)