Θεσσαλονικη,αρρωστη πολη...
Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2007
Χαιδευοντας τα μαλλια της,ακουμπαει το κεφαλι του στο κεφαλι της κ ενας μακρυσυρτος αναστεναγμος παρασερνει τις τελευταιες λεξεις απο το στομα του..."Θα μου λειψεις αλλα θα σε σκεφτομαι...δεν θα σ αγαπαω το ιδιο οσο κ αν το θελω...κ δεν περιμενω το ιδιο κ απο σενα".και πριν προλαβει να απαντησει, τις κλεινει το στομα με ενα λουλουδι,που η μυρωδια του την κανει να ξεχασει αυτο που ηθελε να πει,αυτο που επρεπε να νιωσει...και στεκει αμιλητη με κλειστα τα ματια και παραδωμενη στην στιγμη,κοιτα τον οριζοντα με γαληνιο βλεμμα...
Οι λεξεις προσπαθουσαν να αιωρηθουν πανω απο τα αμιλητα φαντασματα αλλα ο ανεμος τις πηρε μακρυα σαν σταχτη κ τις σκορπισε στα βαθη του θερμαικου...
Σκυβει να την φιλησει αλλα εκεινη την στιγμη ακουει μια κορνα...και μετα μια δευτερη...και μια τριτη...
γυριζει και βλεπει το πολυαγαπημενο του αμαξι να στεκεται αμιλητο μπροστα του και με εμφανη αγριεμενη διαθεση...Η εξατμιση τριζει,τα αλαρμ αναβοσβηνουν και ο Σφακιανακης παιζει στο τερμα...
Μην μπορωντας να αντεξει το βαρος της στιγμης, κυλαει ενα δακρυ...ενα δακρυ βαρυ σαν πορτοκαλι που πεφτει στο εδαφος και διαλυεται σε χιλια κομματια...
Ο κυρ Γιωργος με τα μπαλονια, εχοντας δει το ιδιο εργο χιλιαδες φορες,εκει μπροστα στον Λευκο Πυργο,μην αντεχοντας αλλο βουταει την κυρα Μαρθα και την πεταει στη θαλασσα με ματια βουρκωμενα και την αποχαιρεταει....Η κυρα Μαρθα με νυχια και με δοντια προσπαθει να κρατηθει στην επιφανεια της θαλασσας, αλλα η θαλασσα δεν της κανει το χατηρι ουτε αυτη την φορα και την αγκαλιαζει με παθος,μεχρι που η κυρα Μαρθα αφηνεται στην αγκαλια της...
Θεσσαλονικη πολη ερωτικη...Θεσσαλονικη τραγικη...Θεσσαλονικη αρρωστη πολη...
Posted by astrap 10:54 μ.μ.
πολύ ρομαντικό ήτανε